Էքսկուրսիա դեպի Հաղպատ, Սանահին, Դսեղ
Տևողությունը՝ 12ժ.
|
Արժեքը՝ առանց զբոսավար
|
Արժեքը՝ զբոսավարով
|
Մարդատար (առավ. 3 ուղևոր) | 60 000 ՀՀԴ |
80 000 ՀՀԴ |
Մինիվեն (առավ. 7 ողևոր) | 70 000 ՀՀԴ | 90 000 ՀՀԴ |
Լոռու հնագույն տեսարժան վայրերից մեկը՝ Հաղպատի վանքը, կառուցվել է 10-13-րդ դարերում։
Վանքը ժամանակին եղել է գիտության ամենամեծ կենտրոններից մեկը՝ ձեռագրերի հարուստ հավաքածուով։ Այն ուներ գրադարանային ձեռագրերի պատճենահանման տարածքներ, ինչպես նաև սրճարաններ և համալսարաններ։ Հաղպատի վանքում ցուցադրված է մի քանի հայկական խաչքարերից մեկը, որտեղ պատկերված է Հիսուս Քրիստոսը: Համեմատաբար փափուկ տուֆ քարը թույլ է տվել մանրակրկիտ փորագրել: Ավարտելուց հետո խաչքարը ներկվել է փայլուն կարմիրով, օգտագործելով մանրացված միջատներից պատրաստված ներկ:
Հաղպատի վանքը գիտական մեծ կենտրոն էր՝ ձեռագրերի հարուստ հավաքածուով, ընդօրինակման և ուսումնասիրության վայրերով։ Վանականները Հաղպատում կարող էին սովորել բժշկություն, աստղագիտություն, երաժշտություն, գրականություն և այլն։
Հաղպատն այժմ գտնվում է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի պաշտպանության ներքո՝ որպես համաշխարհային ժառանգության օբյեկտ:
Սանահինի վանքը Հայաստանի ամենագեղեցիկ վանքերից է։
Հայաստանը ափշեցնում է իր բազմազան լեռներով, հիասքանչ և հարուստ բնական վայրերով: Սակայն մեկ այլ բան է նրա մշակութային ժառանգությունը և ճարտարապետության պատմական գլուխգործոցները: Սանահինի վանքը դրա վառ օրինակն է։ Հայաստանի հյուսիսում գտնվող Ալավերդիին մոտ գտնվող Սանահին գյուղում դուք կգտնեք Սանահինի վանքը, որը ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության մեջ ընդգրկված վանք է, որը կստիպի ձեզ սուզվել հին աշխարհ:
Սանահինի վանքը, որը հիմնադրվել է 10-րդ դարում, Աշոտ III Ողորմած թագավորի կողմից, ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության վայրերից հնագույնն է Հյուսիսային Հայաստանում:
Ճշգրիտ թարգմանությունից Սանահին նշանակում է «սա նրանից հին է»՝ նկատի ունենալով Հաղպատի վանքը։
Սանահինը պարզ, ինքնուրույն եկեղեցի չէ, այլ ավելի շուտ հինգ եկեղեցիների հավաքածու է, որոնք իր ծաղկման տարիներին՝ 12-13-րդ դարերում, եղել են գեղագիրների, փիլիսոփաների, լուսավորիչների և գիտնականների դպրոց:
Այն նաև ակտիվ գրապահոց էր, ի թիվս այլ բաների:
Դսեղ գյուղը գտնվում է Հայաստանի հյուսիսային մասում, Լոռու մարզում։
Դսեղի պատմությունը ներառում է հարյուրավոր տարիներ։ Գյուղը հիմնադրվել է մեր մարդահամարից առաջ, որի մասին բազմաթիվ վկայություններ կան՝ «Դռնավոր եր», «Ծակ քար» և այլ քարանձավներ, որոնք օգտագործվել են որպես կացարան։
«Դսեղ» անվանումն առաջին անգամ հիշատակել է Հակոբ Գ Սսեցի կաթողիկոսը 15-րդ դարի սկզբին, ով Դսեղին հիշատակել է որպես Սանահինի վանքի հարկատու 1404-1411 թվականներին։
Դսեղի մշակույթը տարբերվում է մարզի այլ գյուղերից. Դսեղը հարուստ է մշակութային հուշարձաններով։ Գյուղում կան բազմաթիվ արժեքավոր խաչքարեր և վանքեր։ Պահպանվել են վաղ միջնադարի բաղնիքի խճանկարային հատակը, բազիլիկ եկեղեցու ավերակները (654 թ.) Ազգագրական թանգարանով, Մամիկոնյան իշխանների կողմից կառուցված Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ վանքը, խաչքարերով ու հուշարձաններով հարուստ գերեզմանատունը (VII – XIII դդ. ), խաչքարեր (XI դ.)։ Գյուղի մոտ են գտնվում Կարասնից Մանկանց վանքը (քառասուն մանկանց կամ քառասուն սրբերի վանք, X-XI դդ.) և Բարձրաքաշ Սբ Գրիգոր վանքը, որը կառուցել են Մամիկոնյանները (XII–XIII դդ.), Սիրուն Խաչ խաչքարը։